Jerzy Houwalt h. wł.

Maišiogalos dvarą iš Ignoto Masalskio paveldėtojų 1805 m. įsigijo Anupras Houvaltas (Onufry Houwalt), 1806-1812 m. jis pastatydino iki šiol išlikusius rūmus (arch. M. Šulcas). Po Anupro mirties dvarą paveldėjo jo sūnus Jurgis (Jerzy Houwalt), po to anūkas Vitoldas vyr. ir proanūkis Vitoldas jaun., Peterburgo universiteto matematikos daktaras. 1939 m. dvaras turėjo 2300 ha žemės, iš jos 500 ha sudarė miškai. Paskutiniu Maišiogalos dvaro savininku buvo Armijos Krajowos majoras Jurgis Houvaltas (Jerzy Houwalt, 1896-1971), jis buvo vedęs žymiųjų Varšuvos Mados namų "Dom Mody Bogusław Herse" įkūrėjo anūkę Aną iš Hersų (Anna z Hersów). Houvaltų rūmuose buvo didelė paveikslų kolekcija. Saloną puošė Juzefo Rapackio, Ferdinando Ruščico, Edvardo Okunio tapyti peizažai bei Timono Niesiolovskio ir Liudomiro Slendzinskio Vilniaus bažnyčių vaizdai. Valgomajame kabojo daugiausia šeimos narių portretai. Maišiogalos paveikslų kolekcijoje buvo dar ir tokie žymūs lenkų autoriai: Juliusz ir Wojciech Kossak, Józef Mehoffer, Stanislaw Bohusz – Siestrzencewicz, Władysław Skoczylas, Stanisław Noakowski, Ildefons Houwalt, Halina Lilpopówna, Kazimiera Dąbrowska, Wlastimil Hofman. Daugiau:

http://dworypogranicza.pl/index.php/litwa/197-mejszagola

Jerzy Houwalt (ur. 28 grudnia 1897 w Majszagole, zm. w 1971) – rotmistrz Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, agronom, właściciel ziemski.

Życiorys

Urodził się 28 grudnia 1897 w Majszagole, w ówczesnym powiecie wileńskim guberni wileńskiej, w rodzinie Witolda (1862–1939) i Zofii z Rymszów.

W czasie I wojny światowej, a następnie wojny z bolszewikami walczył w szeregach 3 Pułku Ułanów. 3 września 1919 został mianowany z dniem 1 września 1919 podporucznikiem w kawalerii. 11 czerwca 1920 pod Nową Groblą został ranny.

Po zakończeniu działań wojennych pozostał jako oficer zawodowy w macierzystym pułku. 28 lutego 1921 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu porucznika, w kawalerii, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej, a 3 maja 1922 zweryfikowany w tym stopniu ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 186. lokatą w korpusie oficerów jazdy (od 1924 – kawalerii). Później został przeniesiony do rezerwy i przydzielony w rezerwie do 3 puł. w Tarnowskich Górach. W 1934, jako oficer rezerwy pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Wilno Miasto. Posiadał przydział w rezerwie do 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich w Postawach. 7 października 1935 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia z „powodu braku pracy niepodległościowej”. Na stopień rotmistrza został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 16. lokatą w korpusie oficerów rezerwy kawalerii.

Jerzy był żonaty z Anną (1902–1976), córką Bogusława Herse, z którą miał syna Andrzeja (1924–2007).

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 6865 – 10 maja 1922,
• Krzyż Walecznych.