Johan Herbaren van Arkel, IV Lord of Arkel

Medlands

John IV, Lord of Arkel

From Wikipedia, the free encyclopedia

Blason Othon d'Arkel (selon Gelre).svg Coat of arms of the House of Arkel

Spouse(s) Irmengard of Cleves

Noble family House of Arkel

Father John III, Lord of Arkel

Mother Mabelia of Voorne

Died 5 May 1360

John IV, Lord of Arkel (also known as Jan Herbaren of Arkel; d. 5 May 1360) was Lord of Arkel from 1326 until his death.

Life[edit]

He was a son of John III and his wife, Mabelia of Voorne.

Shortly after his father died, John IV became a councillor at the court of Count William IV of Holland. When his half-brother John was elected Bishop of Utrecht, John IV withdrew from the court. Nevertheless, his influence continued to grow as he acquired more territory. This changed after William IV died during the Battle of Warns in 1345. Tensions between the van Arkel and van Duivenvoorde families increased when William of Duivenvoorde obtained an influential position at the court of Countess Margaret of Holland. John IV then joined the opposing side, which was led by Margaret's son William V.

He supported his half-brother with a loan when he latter had a conflict with the Oversticht area. He supported Duke Reginald III of Guelders during the siege of Tiel in 1350. As the conflict between Margaret and William V escalated, John IV continued to support William V. William enfeoffed the Lordships of Haastrecht and of the Lek to John IV.

He created an alliance with Gerard III of Heemskerck, Ghisbert II of Nijenrode and John I of Egmond against Margaret's supporters. This triggered the Hook and Cod wars. John IV played an important rôle in the early battles during this war. He fought in the Battle of Zwartewaal in 1351 and led the Cod troops during the siege of Geertruidenberg. In 1355 William V made peace with the Hook faction and forced John IV to give up some land. This led to a conflict that lasted until 1359, when John received some new fiefs as compensation.

In 1358, William V was deposed by his brother Albert, who locked up William in the grounds that he had become insane. John IV opposed Albert, preferring that William's wife, Matilda, should become regent. Nevertheless, John IV made peace with Albert a shortly afterwards.

John IV died on 5 May 1360, and was succeeded by his son Otto.

Marriage and issue[edit]

In 1327, John IV married Irmengard, a daughter of Count Otto of Cleves. This marriage brought a lot of prestige for the van Arkel family. William IV addressed John IV as his dear cousin.

John and Irmengard had four children: Matilda (1330-1381), married William VI of Horne, Lord of Altena John (d. 1352) Otto (1332/1334?-d. 1396), married Elisabeth de Bar de Pierremont Elisabeth (c. 1335-1407), married Borre of Haamstede

John also had one illegitimate son: John of Wolferen (b. c. 1345- d. c. 1423)

References[edit] Frans van Mieris the Younger, Groot Charterboek der Graven van Holland, Leiden, 1753 De vita et rebus gestis dom. de Arkel, in: Matthaei Raderi et al.: Analecta tertiis commentariorum curis ad Martialem jam editis addenda, manuscript in the Royal Library, pp. 201 ff, translated as Kronycke des lants van Arkel ende der steede van Gorkum, 16th-century manuscript, Royal Library

http://nl.wikipedia.org/wiki/Jan_IV_van_Arkel_%2814e_eeuw%29

Jan Herbaren IV van Arkel (overleden 5 mei 1360) was heer van Arkel vanaf 1326 tot zijn dood.

Hij was een zoon van Jan III van Arkel en Mabelia van Voorne. Jan IV werd kort na de dood van zijn vader vertrouweling en adviseur aan het hof van Holland voor Willem IV. Maar toen zijn halfbroer Jan tot bisschop van Utrecht werd verkozen trok hij zich terug uit het Hollands bestuur. Hij steunde daarna zijn halfbroer in het conflict met het Oversticht door middel van een lening en steunde Reinoud III, hertog van Gelre tijdens het Beleg van Tiel in 1350. Hij werd in 1351 weer gevraagd als adviseur voor Willem V van Holland en kreeg daarbij de heerlijkheden van de Lek en Haastrecht toegewezen. Rond dezelfde periode braken de Hoekse en Kabeljauwse twisten uit, Jan koos de kant van de Kabeljauwen. Toen Willem V zich echter weer verzoende met de Hoeken in 1355 moest Jan IV weer wat landerijen inleveren, wat tot een conflict leidde dat pas in 1359 werd opgelost door middel van leengoederen. Jan overleed in het voorjaar van 1360 en werd opgevolgd door zijn zoon Otto van Arkel. Jan IV huwde in 1327 met Irmengarde van Kleef, dochter van Otto de graaf van Kleef en kreeg vier kinderen met haar:

Machteld (1330-1381), huwde Willem van Horne, heer van Althena

Jan (1352†)

Otto

Elizabeth (1365-1407), huwde Borre van Haamstede

http://nl.wikipedia.org/wiki/Jan_van_Arkel_(bisschop)

Jan van Arkel (?, 1314 - Luik, 1 juli 1378) was bisschop van Utrecht van 1342 tot 1364 en prins-bisschop van Luik van 1364 tot 1378.

Jan was de zoon van Jan III van Arkel en zijn tweede echtgenote Kunigonda van Virneburg. Na de dood van bisschop Jan III van Diest in 1340 kwam het niet direct tot een opvolger. De kapittels hadden Jan van Bronkhorst gekozen, de paus benoemde Nicolaas Capocci. Deze werd echter niet aanvaard door de kapittels en trok zich terug. De uiteindelijke benoeming van Jan van Arkel tot bisschop was te danken aan de invloed van graaf Willem IV van Holland.

Zijn voorganger had het Sticht achtergelaten als een protectoraat van Holland en het bewind van Jan van Arkel was erop gericht zich aan de voogdij van zijn voormalige Hollandse beschermers te onttrekken. Hij bleek hierin zeer succesvol en wist bovendien financieel orde op zaken te stellen. Hij werd bij zijn optreden gesteund door de stad Utrecht, die begreep dat zonder een sterk landsheerlijk gezag de positie van verschillende edellieden te sterk werd, met het optreden van roofridders en vrijbuiters als gevolg. De stad besloot zich onafhankelijk op te stellen tegenover Holland en sloot in 1344 een verbond met de bisschop.

Jan van Arkel, die zich in 1343 in Grenoble had gevestigd om de kosten van een hofhouding uit te sparen, werd door zijn broer en plaatsvervanger Robert van Arkel in 1345 teruggeroepen toen graaf Willem besloten had Utrecht aan te pakken en op 8 juni met een grote troepenmacht de stad belegerde. Na acht weken belegering stemde Utrecht in met een bestand, waarbij ze de positie van de graaf moesten erkennen. Deze sneuvelde echter twee maanden later, waarop in Holland de partijstrijd tussen Hoeken en Kabeljauwen losbarste. Ook in Gelre ontstond rond deze tijd een dergelijke partijstrijd, zodat ook daar de aandacht voor het sticht afnam.

De positie van het Sticht werd hierdoor weer sterker en maakte nieuwe acties tegen Holland mogelijk. Met steun van de stad werden in 1346 Hollandse steunpunten als Eemnes en IJsselstein aangevallen en in 1348 raakte hij slaags met Holland en Gelre. Al deze acties kostten echter meer dan Jan kon betalen, en daardoor kwam hij nu in de problemen. Zo moest hij Frederik van Eese, die hem had geholpen de Zutphense baanderheer Gijsbrecht van Bronkhorst te verslaan, het hele Oversticht, op Vollenhove na, in pand geven. Het volgende jaar werden ook Vollenhove en het Nedersticht verpand. Bovendien kwam er een mandaat van de paus om beslag te leggen op Jans tafelgoederen, om daarmee achterstallige servitiën te voldoen.

Jan trok zich weer terug in Grenoble, maar in 1351 keerde hij terug en wist in de volgende jaren zijn positie te herwinnen en zijn gezag in het bisdom te herstellen. Hij trad nogmaals op tegen lastige kasteelheren en roofridders, waarbij verschillende strategisch gelegen kastelen in Utrechtse handen kwamen. Binnen de stad werd stabiliteit geschapen door de verbanning van de Hollandsgezinde partij van de Gunterlingen. Na een laatste campagne tegen Holland in 1355-1356 werd voorlopig vrede getekend: het Nedersticht was onder de curatele van de graaf uitgekomen en de roofridders waren aangepakt.

Het Sticht stond er nu beter voor dan in tijden het geval geweest was. Het gevolg is wel dat de stad steeds meer macht had verworven in ruil voor financiële steun aan de militaire operaties. Zij begon nu een meer zelfstandige koers te varen.

In 1364 werd Jan van Arkel door paus Urbanus V overgeplaatst naar Luik. Door de macht van de gilden kon hij daar zijn macht minder laten gelden dan in Utrecht, al wist hij in 1366 het graafschap Loon definitief bij het prinsbisdom in te lijven. In 1373 werd hij gedwongen het Tribunaal der XXII op te richten. Dat was een rechtbank met soeverein beslissingsrecht, ter verdediging van iedere Luikse onderdaan tegen het onrechtmatig optreden van de bisschoppelijke ambtenaren. Het had al eerder kortstondig bestaan tijdens het bewind van Adolf II van der Marck. Na zijn dood werd Jan van Arkel begraven in de Domkerk te Utrecht. Delen van zijn graftome werden na de Hervorming verwerkt in het hek dat de naar hem vernoemde kapel afluit.

Bisschop Jan werd door auteurs vaak verward met Jan IV van Arkel en Jan V van Arkel. Jan IV was de zoon van Jan III van Arkel uit zijn eerste huwelijk met Mabelia van Voorne en dus de halfbroer van bisschop Jan. Jan V van Arkel is de kleinzoon van Jan III van Arkel, via zijn zoon Otto van Arkel. Bisschop Jan van Arkel is nooit vermeld met een nummering.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Jan_IV_van_Arkel_(XI)

http://www.coolen-online.be/index.htm?genealogie/genealogie_front_N...

M : John (Jan) Van Arkel, Gest./Died 1378 in Liège {Luik,BE} ( Begr./Buried in Utrecht {UT,NL} ) , Bisschop(van Utrecht)(FROM 1342 TO 1364) Zoon van / Son of : Heer Jan III Van Arkel & Kunigonde Van Virneburg

Relat(ie/ed)

F : Onbekend / Unknown Kinderen/Children ; 1: Cunegonda Jan Van Arkel (* )