prince Casimir Florian Chartoryski

Książę Kazimierz Florian Czartoryski (ur. 1620 w Klewaniu – zm. 15 maja 1674 w Warszawie) – arcybiskup gnieźnieński i prymas Polski, biskup poznański i kujawski.

Był najstarszym synem Mikołaja Jerzego Czartoryskiego i Izabeli Kordeckiej.

W Rzymie uzyskał tytuł doktora teologii i przyjął święcenia kapłańskie. Został sekretarzem króla Władysława IV. W 1651 został biskupem poznańskim, w 1655 zamienił tę godność, stając się biskupem kujawskim. W czasie potopu szwedzkiego schronił się wraz z królem Janem Kazimierzem na Śląsku, gdzie z przerwami przebywał do lipca 1657. Od 1661 popierał projekty królowej Polski Ludwiki Marii Gonzagi elekcji vivente rege. Starał się pogodzić skonfederowane wojsko koronne z królem podczas rokoszu Lubomirskiego. Doprowadził do ugody w Łęgonicach 31 sierpnia 1666. Był elektorem Michała Korybuta Wiśniowieckiego w 1669 roku z województwa brzeskokujawskiego. W czasie kryzysu 1672 występował jako mediator pomiędzy zwaśnionymi obozami, stając w obronie króla Michała Korybuta Wiśniowieckiego.

Reskryptem z 11 kwietnia 1669 wydanym w Smardzewicach jako biskup kujawski pod karą klątwy zabronił poddawania torturom bez dowodów winy, a na podstawie samego tylko oskarżenia, powtórnego brania na tortury odwołujących zeznania, jak również podpowiadania nazwisk rzekomych wspólników, stosowania nowych rodzajów tortur nie przewidzianych w przepisach, zakazywania apelacji. Zabronił też pławić, więzić i wydawać wyroki, nim cały proces do biskupa odesłany nie zostanie. „Życzymy nakoniec i napominamy wszystkich sędziów, którzy mają żarliwość świętej sprawiedliwości, aby karali grzechy, jednak nie tajemne i których trudno dowieść, lecz tylko jawne, na przykład zabójstwa, kradziestwa, wydarcia, oszukiwania i gwałty, zdrady w kupiectwach, w rzeczach, do odziewania, albo pożywienia należących, cudzołóstwa także, obciążenia ubogich, pijaństwa, świąt nieświęcenie, potwarze i t. p." Zdaniem Zygmunta Glogera okólnik ten wyprzedzał europejskie ustawodawstwa o cały wiek (w Rzeczypospolitej Obojga Narodów ustawa Sejmu 1776 r. „Konwikcje w sprawach kryminalnych" zabroniła używania tortur we wszystkich sprawach kryminalnych, a kary śmierci w sprawach o czary). Zawarte w reskrypcie ograniczenie stosowania tortur (bo jeszcze nie całkowity ich zakaz) przypomina z kolei wcześniejsze o wiek podobne nauki Bartłomieja Groickiego zawarte w "Postępku sądów około karania na gardle" (1559).

15 kwietnia 1673 po śmierci prymasa Mikołaja Prażmowskiego objął jego urząd z mianowania królewskiego. W 1674 został zatwierdzony przez papieża. Od chwili śmierci króla Michała 10 listopada 1673 był interreksem Polski. Zmarł 15 maja 1674 nie zdoławszy odbyć ingresu do prymasowskiej katedry.

Wiki (pl): http://pl.wikipedia.org/wiki/Kazimierz_Florian_Czartoryski

GEDCOM Note

Князь Казимир Флориан Чарторыйский (1620, Клевань — 15 мая 1674, Варшава) — церковный и государственный деятель Речи Посполитой, секретарь королевский, каноник виленский, плоцкий и краковский, епископ познанский (1651—1655) и куявский (1655—1673), архиепископ гнезненский и примас Польши (1673—1674).
Биография
Представитель крупного магнатского рода Чарторыйских герба «Погоня». Старший сын воеводы волынского князя Николая Ежи Чарторыйского (1585—1661) и Изабеллы Корецкой (ум. 1669).
В Риме князь Казимир Флориан Чарторыйскй получил степень доктора богословия и был рукоположен в священники. Затем был назначен секретарем польского короля Владислава IV Вазы. В 1651 году получил сан епископа познанского, а в 1655 году стал епископом куявским. В начале шведского вторжения Казимир Чарторыйский вместе с польским королём Яном II Казимиром бежал в австрийскую Силезию, где он жил с перерывами до июля 1657 года.
С 1661 года епископ куявский Казимир Флориан Чарторыйский поддерживал проекты польской королевы Марии Луизы Гонзага по избранию нового короля при жизни прежнего (принцип vivente rege). Во время рокоша Ежи Себастьяна Любомирского пытался примирить конфедератов с польской короной и добился заключения 31 августа 1666 года перемирия в Ленгонице.
В 1672 году во время политического кризиса епископ куявский Казимир Флориан Чарторыйский выступал в качестве посредника между враждующими лагерями, защищая интересы польского короля Михаила Корибута Вишневецкого (1669—1673).
15 апреля 1673 года после смерти примаса Николая Пражмовского Казимир Чарторыйский, получив поддержку короля Михаила Вишневецкого, получил сан гнезненского архиепископа и польского примаса. В 1674 года папа римский Климент X официально утвердил К. Чарторыйского в звании примаса Польши.
10 ноября 1673 года после смерти польского короля Михаила Корибута Вишневецкого примас Казимир Флориан Чарторыйский стал интеррексом Речи Посполитой, то есть временным главой в период междуцарствия («бескоролевья»).
Ссылки
• Информация на сайте католической иерархии (англ.)
• Генеалогия магнатских родов Речи Посполитой

https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%A7%D0%B0%D1%80%D1%82%D0%BE%D1%80%...